Afbeelding
Rachelle omschrijft zichzelf als “een cultureel antropoloog met ervaring in het opbouwen van netwerken, in het verrijken en borgen van kennis”. Ze heeft haar expertise met name opgedaan binnen de Molukse gemeenschap, maar kijkt ook met veel interesse naar de geschiedenissen van andere erfgoedgemeenschappen die verbonden zijn aan voormalig Nederlands-Indië, het huidige Indonesië.
Wat doet een kwartiermaker precies?
“Ik richt mij op de verankering en uitbreiding van kennis over de geschiedenis van voormalig Nederlands-Indië en Indonesië. Dat doe ik door erfgoedgemeenschappen te verbinden aan het Wereldmuseum en door een landelijk netwerk op te zetten van erfgoedinstellingen, gemeenschappen en aanbieders van lesmateriaal.” Haar rol draait om bruggen bouwen: tussen organisaties, tussen generaties en tussen verhalen.
De komende periode gebruikt Rachelle om in kaart te brengen wat er al gebeurt binnen Museum Sophiahof, het Wereldmuseum en andere relevante partners. “Ik verken wat er al bestaat, waar de behoeftes liggen en hoe ik daarop kan voortbouwen. Tegelijkertijd leg ik contact met erfgoedinstellingen en gemeenschappen waarvan de geschiedenis nog onderbelicht is.”
Haar eerste weken als kwartiermaker
De eerste weken hebben bij Rachelle een sterke indruk achtergelaten: “Museum Sophiahof is een bijzonder en uniek stuk levend erfgoed, waar een schat ligt aan kennis en ervaring omtrent dit deel van de geschiedenis. Het team bestaat uit mensen met uiteenlopende achtergronden, maar allemaal met een band met voormalig Nederlands-Indië/Indonesië. Dat maakt het een enorm interessante en leerzame omgeving.” Ze ziet veel potentie voor samenwerkingen met erfgoedgemeenschappen en instellingen om het gedeelde erfgoed in de toekomst nog zichtbaarder te maken en levend te houden.
Haar motivatie als kwartiermaker is duidelijk: “Er is nog altijd een gebrek aan kennis over de geschiedenis van voormalig Nederlands-Indië en Indonesië in het collectieve geheugen van de Nederlandse samenleving. Er is veel werk te doen om deze kennis beter te verankeren en uit te breiden — juist ook binnen het onderwijs en de cultuursector.”